Ben boşuna demiyorum bu şehri seviyorum diye.
Bügün inanılmaz bir yağmur yağdı buraya. 24 yıldır böyle bir yağmur görmemiştim . Çok da kısa bi ömür sayılmaz bence kıyas yapmak için (:
Çocukluğumun geçtiği İstanbul Caddesini su basmıştı . Spordan çıktım , capacity de esir kaldım resmen . Bir yandan annem arıyor :"Kızım çok yağmur var biraz daha oyalan" diye. Ama dinmiyor bir türlü. Gözümü kararttım ve onlarca şaşkın bakışa inat çıktım yağmura (:
2-3 adım sonra sırılsıklam olmuştum bile. Ama olsun hiç umrumda değil diye korkusuzca attım adımlarımı . Dizime kadar su olan yerlerde sanki elinde kocaman bi şeker olan çocuk gibi mutlu yürüdüm (:
Şaşkın bakışlar devam ediyordu tabi (:
Eminim içlerinden birkaç kişi de " bu kız kesin deli" demiştir.
Yine umursamadım .
Eve birkaç sokak kalmıştı . Sahile yakın olduğundan sokak aralarına gelince sudan iz kalmadı.
Birkaç dakika evelki su ile mücadelem sanırım buraya kadardı . İşte yine iki farklı rengi yaşamıştım bu sokaklarda.
Meğer babam da beni almaya geliyormuş şemsiyesiyle...
Yağmurdan kaçmak isteyen kim ki :)
Şemsiyesi kalsın ona ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder