Ne güzel söylemiş üstad acımızı seçmekte özgürüz diye. Kendimi ve etrafımdakileri sorgularım hep . Yaşadıklarımız da " suçlu " aramak neden diye ? Bize sorsalar kimse bize zorla bişey yaptıramaz , hayatımızı kendimiz yönlendiririz.
Ama neden üzüldüğümüz de kabahati bi başkasında arar oluyoruz hemen. Yaftalarız anında. Mutluluk sebebimiz o insan olmazken üzüntümüzün demirbaşı o oluverir aniden.
O kendisine çok güvenen kişiliğin yerini suçu başkasında arayan basit rolleri üstlenmeyi seven bi kişilik alır.
Neden hiç kendimizi sorgulamayız ? Biz seçtik bunu diye. Üzüleceğimizi bile bile yine sevdiğimiz adama / kadına biz dönmez miyiz ? Tekrar tekrar tecrübe etmek için . Sonra neden kabahati hep o süreçte , insan da ararız ?
Hatırlamak için binbir türlü bahane uydurup anıları tazeleyip ardından kadehlerde görürüz sabahın ilk ışıklarını . Bize yoldaş olan meyler olur. O masalarda yerden yere vururuz sevdiğimizi , sonra bi anda baştacı da yaparız. Yani kimimiz mey sofrasına meze yapar sevdiğini , sevdasını .
Kimimizse konuşmaz , konuşamaz. Siliktir hafızası .
Halen suçlu aramak isteyeniniz varsa açık yüreklilikle cevap verin sizin hiç mi kabahatiniz yok yaşadıklarınızda ?
Yani yasak elmayı siz yemediniz de günahı boynunuza mı kaldı ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder